Miðbærinn er ekki vænn lengur.

Það sæmir mér ekki sem Miðbæjaríhaldi, að láta óbloggað um einmitt Miðbæinn.

Úr því verður nú bætt og vona ég að öngvir firrtist við mínum orðum, þar sem ég er maður sátta og þægilegheita.

 

Ég hef búið í miðbænum, með 16 ára hléi þó, síðan 1963.  Liðið vel og unað hag mínum hið besta, hvað flestu viðvíkur.

Á unglingsárunum, urðu ferðirnar nokkrar eftir Fjólugötunni og niður í Glaumbæ.  Þar voru menn í biðröðum, mis lengi.  Að vísu átti ég annarra kosta, sakir vinskapar bróður míns við húsráðendur.  Í þessum biðröðum urðu afar sjaldan háreisti og læti, því þa´komu verðir lagana og fjarlægðu rustamennin eða setluðu misklíðina, með lempni og elskulegheitum.  Stundum þurfti að taka nokkuð á því en það voru þeir fullfærir um og notuðu ekki úðabrúsa sér til halds og trausts.  Í liðnu voru rammir menn afli en mestu ljúflingar svona inn við beinið og leituðust við, að meiða öngvann, heldur hafa undir og koma á viðkomandi járnum ef með þurfti til burtflutnings.

Svo brann Glaumurinn og hópurinn deyfðist nokkuð, bæði inn í Klúbb og í Sigtún. 

Síðar aflagðist nánast alveg klúbbarekstur í Miðbænum og allt varð rólegt eftir miðnætti þegar gestir Borgarinnar fóru að teyja sig til heimferðar og þeir sem verið höfðu í Þjóðleikhúskjallaranum. Á þessum árum var öruggt fyrir hvurn sem var, að spássera um stræti Miðborgarinnar á hvaða tíma sem var.

Svo kom Bjórlíkið og menn opnuðu dansstað við Austurvöll.  Þá byrjaði ballið, opið var til kl 03 eftir miðnætti á laugardögum.  Svo kom Ölið og Pöbbarnir og allir vildu fá að hafa opið til kl 03 eða lengur.  Algert Kaos varð kl 03 til 05 á morgnana.

Þáverandi yfirvöld borgarinnar ákvað að gefa eftir og leyfa lengri þjónustutíma.  Menn gengu á lagið og opnuðu enn fleiri búllur og þessi sóðamennska, sem nú blasir við varð að reglu frekar en undantekningu og varla fréttnæmt.  Undanlátsemin  (tilraunin) gersamlega mistókst og allt er í fullkomnu basli hjá öllum þarna.  Íbúar flýja um helgar, gestir hneykslast og spyrja íslenska vini sína, hvort það gæti verið virkilegt, að Rauða hverfið í Rvík, sé í kringum Alþingi og Stjórnarráðið.

Ef frómt ætti frá að segja við þessa útlendu gesti, væri rétt og satt, að segja, að þetta sé svo og einni helstu aðsetur stjórnsýslunnar og höfuðstöðvar Borgaryfirvalda Ráðhúsið sé þarna líka.

Þetta skilja útlendir ekki, sérstaklega Kaninn.  hjá þeim er allt svoleiðis bannað í löngum radíus frá Capitol Hill og raunar einnig víðast hvar í Fylkjum Bandaríkjanna.  Allt lokað fyrir kl 2200 í nágrenni við þá staði SEM ÞEIR ÁKVEÐA AÐ BERA SKULI VIRÐINGU FYRIR. 

Annað.  ESSO var með afgreiðslu niðri við höfn.  Sú afgreiðsla lokaði um kl 2200 til 2300 og ekki var önnur starfsemi en þjónusta við bíla og jú, gotterí og pylsusala.  Þeir þurftu að flytja sig um set og fengu lóð hjá R-listanum við enda flugbrautarinnar og Hljómskálagarðsins.  Okkur íbúum var sagt, að þar færi fram sambærileg starfssemi, þar sem ekki hefði verið hægt að rýra aðstöðu ESSO í Miðborginni.  Svo opnuðu herlegheitin og vitir menn,  opið allan sólarhringinn með brasseríi og öllu tilheyrandi.  Uppúr pottunum (alltof gömul feiti og viðbrennd) kemur leiðigjörn lykt, sem leggur yfir íbúðabyggðina þarna og lokkar og laðar að sér svangt fólk, misjafnlega á sig komið eftir tildragelsi næturinnar með tilheyrandi háreysti á leið þeirra eftir Sóleyjagötunni frá Næturklúbbunum að matsölunni hjá ESSO (nú N1).

Lausn mín á þessu vandamáli er sára einföld, tökum upp háttu frelsisunnandi Frjálshyggjumannanna í BNA og setjum strangar reglur um þjónustutíma í og við Miðborgina, látum loka allri veitingasölu á okkar Capitol- Kvos í síðasta lagi kl 2400.  Setjum fíleflda lögreglumenn, geðgóða og hupplega, líkt og á mínum sokkabandsárum, þangað niðureftir með fyrirmæli um, að líða engin lögbrot, heldur leiðrétta framferði borgaranna með festu og ljúfmennsku, líkt og áður var gert.

 

Miðbæjaríhaldið

Hlakkar til rólegra tíma í sínum ástkæra Miðbæ, með börn á göngu með foreldrum sínum við fóðrun á bra bra.