Krafan er ; LÁN Í ÞEIM GJALDMIÐLI, SEM LAUN ERU GREIDD Í !!!!!!

 

ÞEtta er afar einfalt, greiða laun í þeim gjaldmeiðli sem við erum með skuldir okkar í.

 

Þá fellur allt í ljúfa löð og vextir verða í Vestrænu samhengi.

 

Ekkert sem við segjum annað er bull.  Ekki er hægt að lækka höfuðstóla lána til ákveðins brúks en ekki hinna, sem tekin hafa verið til rekstrar atvinnuvegana.

 

Setjum sem svo, að Jón duglegi hafi verið með rekstur og tekið lán út á íbúðarhús sitt vegna rekstrar (lánað veð) en svo keypt Iðnaðarhúsnæði og greitt að hluta með lánum áhvílandi.  Hvernig ætla menn að sorta út þau lán sem Jón tók vegna atvinnurekstrar og íbúðakaupana??  Hver á að dæma um, hvort krossveðbönd, séu inni í svona aðgerð eða ekki?

 

Setjum vísitöluna FASTA VIÐ 01. JAN 2005 OG REIKNUM ÚT FRÁ ÞVÍ.  ÞAð er ÖLL LÁN á ÍSLANDI verði miðuð við þann ,,vaxtadag vísitölu og sú viðmiðun verði ,,fryst" að eilífu.  Semsagt frá þeim tíma verði ekki breyting á vísitölu lána okkar.

 

Það er óbærilegt fyrir fólk, sð horfa uppá, að bankarnir sem eru annar samningsaðilinn í lánasamningunum, geti að vild haft áhrif á Vísitölu lána sem hinn samningsaðilinn á að greiða.  Það getru ekki verið annað en KOLÓLÖGLEGT að hafa uppi blekkingar við undirritun slíkra pappíra ÞETTA ER ÆVISTARF OG ÆVISPARNAÐUR FÓLKS  sem verið er að véla um.

KRAFAN ER;  GREIÐA LÁNIN Í SAMA GJALDMIÐLI OG VIÐ FÁUM LAUN OKKAR Í.   Við skrifuðum ekki uppá, að hinn samnignsaðilinn gæti að villd ráðist á gengi og gert allar hundakúnstir til að hækka HÖFUÐSTÓLA  lána okkar að eilífu.

 

Miðbæjaríhaldið

Vill ekki mismuna neinum heldur að allir fái jafna meðferð.

Vilja lækka höfuðstól lána

Athugasemdir

[Haraldur Baldursson, 12.2.2009 kl. 12:57]

Ég vill halda verðtryggingunni, nema bara með smá breytingum :
1) Lífeyrissjóðir yfirtaki öll húsnæðislán
2) Í stað neyslu- eða lánskjaravísitölu, verði skipt yfir í launavísitölu, þannig væri lántaki að borga sama hlutfalla af sínum launum af húsnæðinu, nema hann/hún hækki um launaflokk, þá lækkar greiðsluhlutfallið af launum.

Forsendan á því að þetta er hægt, er sú að Lífeyrissjóðir eru með alla sína innkomu í hlutfalli við launavísitölu (fá greiðslur sem prósentu af launum). Útgjöldin eru líka í sama hlutfalli : Elli- og örorkulífeyrir og launakosntaður skrifstofunnar (fyrir utan bull laun stjóranna...sem verður að koma böndum á).
Þessi tenging væri trygging á því að sá sem kaupir sér húsnæði er að horfa á þekktar stærðir, sem hlutfall af sínum launum.

[Bjarni Kjartansson, 12.2.2009 kl. 14:05]

Haraldur. 

Lífeyrissjóðir eru EKKI með aðal áhættusvæði sitt hérlendis.  ÞAð kom skýrt í ljós í byrjun hrunsins mikla nú í haust.

Þá fóru menn að krefja þá um, að koma hiem með sitt fé og þeir móuðust við og vegna þess, töpuðust verulegir fjármunir.

Svo fóru menn að skoða hvernig lánakörfur þeirra voru HÉRLENDIS ÞAÐ ER, Í GJALDMIÐLA ASPEKTI þá kom í ljós, að stærstur hluti útlána þeirra ver til BANKA OG SJOÐA  sem síðan lánuðu það út úr landinu með þekktum afleiðingum.

SEMSAGT, ÞEGAR ÞEIR TÓKU STÖÐU MEÐ KRÓNU FÓRU BANKARNIR MEÐ FÉ ÞEIRRA Í SPEKULERINGAR GEGN KRÓNU.

Svo er annað, menn verða að geta tekið lán í þem gjaldmiðli sem þeir fá greitt í, annað er tóm tjara og leiðir til spekuleringa að hálfu þeirra se meru LÁNADROTTNAR því eins og nú ætti að vera morgunljóst  LÁNADROTTAR VINNA EKKI MEÐ SÍNUM SKULDUNAUTUM.

[Haraldur Baldursson, 12.2.2009 kl. 15:07]

Sæll Bjarni.

Ég er ekki að festa mig svo mikið í núverandi stöðu, þó jafnvel mætti leita lausna með Lífeyrissjóðunum, heldur að horfa á prinsípin. Ég tel farsælla að þetta verði öflugur valkostur fyrir þá sem sannanlega eiga sjóðina, launþegarnir. Svo er hitt að þegar lausn sem þessi væri kominn inn hjá lífeyrissjóðunum, verður hjartsláttur þeirra alfarið í takt við launavísitöluna. Og það sem betra er, launþegar tækju þá þekkta áhættu út frá hlutfalli launa, sem leyfði skynsamlega framtíðarnálgun á fjármögnun húsnæðis. Hækkun launavísitölu þýðir þá líka hækkun skulda, Lífeyrissjóðurinn er þá tryggður að því leitinu til með sín útggjöld. Vextir gætu verið skynsamlegir líka, en vitanlega með ávöxtunarkröfu. Þetta myndi ekki leysa Lífeyrissjóðina undan kröfum um hagræðingu...en það er annað vandamál sem krefst lausnar.

Varðandi lán í sömu mynt og launin eru, þá er það hárrétt...að því marki sem það var þó orðið rangt miðað við verðbæturnar sem féllu á lánin í hlutfalli verðlags og neyslu.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 12.2.2009 kl. 15:11]

Eins og þú veitst Bjarni, hef ég lagt til að "laun verði greidd í sama gjaldmiðli og lánin", það er að segja mynt-lánin og verðtryggðu-lánin. Þetta er aðferð myntráðsins, eða fullrar Dollaravæðingar. Ég hef verið að gitska á, að óformleg Dollaravæðingin hérlendis sé 70% - 90%. Væri ekki ráð að stíga skrefið til formlegrar Dollaravæðingar undir Myntráði ?

Hér eru hugleiðingar, sem ég setti á Netið fyrir skömmu:

Einu sinni var Seðlabankastjóri sem sagði: "Á Íslandi gilda önnur efnahagslögmál en í öðrum löndum." Að þessum bankastjóra var mikið hlegið og enn í dag hlæja menn að þessum "vitlausa" Seðalbankastjóra.

Staðreyndin er auðvitað sú, að "undantekningin sannar regluna". Þetta merkir að flest efnahagslögmál gilda jafnt á Íslandi sem annars staðar, en til eru "lögmál" sem ekki gilda á Íslandi vegna smæðar þjóðarinnar eða sérstakra aðstæðna. Eitt þessara "lögmála" er sú regla að "þjóðir vinni sig út úr vandanum, við gengishrun."

Stórþjóðir eins og Bandaríkin "vinna sig út úr vandanum". Þau taka varla eftir þótt gjaldmiðill þeirra flökti. Þjóðir með vanþróað hagkerfi, eins og Ísland geta ekki gert þetta. Þau hafa ekki nógu fjölbreytta framleiðslu til að bæta vöruskiptajöfnuðinn að ráði. Í staðinn fá þau yfir sig holskeflu verðhækkana og eignabruna.

Eignabruninn á Íslandi er orðið risavaxið vandamál, vegna óformlegrar Dollaravæðingar. Líklega er orðin 70% - 90% óformleg Dollaravæðing í landinu. Álverin, fiskiðnaðurinn og ferðaþjónustan er allt að því 100% Dollaravædd. Að auki eru öll húsnæðislán Dollaravædd (verðtrygging) og fleirra og fleirra. Af þessu ástandi leiðir, að við gengissig hækka öll erlend lán og vísitölutryggð lán. Eigiðfé einstaklinga og fyrirtækja verður að engu. Eignabruninn logar glatt.

Það er aðeins ein lækning við þessari meinsemd smæðarinnar. Ísland verður að komast í skjól hjá sterkum gjaldmiðli. Þar sem ástandið í Evrópu er hræðilegt og fjarstæðukennt, að sækjast eftir inngöngu í ESB og meðfylgjandi afsali fullveldis landsins, verða Íslendingar að leita annara úrræða. Önnur úrræði eru tiltæk og eru nær sársaukalaus.

Við verðum að taka upp sterkan gjaldmiðil og það er gert með Myntráði. Við gætum auðvitað notað Evru sem stoðmynt, en öll nálgun að ESB er leikur að eldi. US Dollar er mun hentugri og eini gjaldmiðillinn sem kallast getur alþjóðlegur. Ef menn af kjánaskap vilja ekki það bezta, þá er Norska Krónan hugsanlega nothæf.

Ég legg til að menn fari að nota vitsmuni sína og hætta að fjasa um ESB og Evru. Einnig legg ég til að menn hætti að hampa efnahagslögmálum sem ekki gilda við Íslendskar aðstæður. Hér er ég að meina vitleysuna um að Ísland sé í þeim hópi þjóða sem geta "unnið sig út úr vandanum, við gengishrun."

Komum á fót sterkum gjaldmiðli, undir stjórn Myntráðs. Leggjum niður ríkisbáknið Seðlabanki, sem aldreigi hefur gert annað en ógagn. Hættum að lifa um efni fram og safna skuldum. Uppskeran verður eins og til er sáð, lág verðbólga, lágir vextir, enginn eignabruni og lánavísitala verður óþörf því að við höfum öðlast alvöru gjaldmiðil sem heldur verðgildi sínu.